Buradaki fotoğraflar Eda Sayın tarafından çekilmektedir. Kendisi benim arkadaşım olup, sevimli birşeydir. Ha evet yanda duran ta kendisi... Konuşurken bana resimlerine bakmamı söyledi. Resimleri görünce her birinde bir hikaye belirdi kafamda... "Hadi gel.." dedim, "şunlara bir blog yapalım". Kabul etti. Bu blogtan bir sergi açana kadar görüşemeden, uzaktan çalışabiliriz ama yoğunluktan... Yani bunlar biraraya gelip çıkardığımız çalışmalar değil. Ama sergi açılış günü kahvesini ben ısmarlayacağım. Söz valla Eda...

30 Ekim 2010 Cumartesi



Hayatın kendisi değil mi sence bu resim?
İşte hep bahsettiğin hayatın taşlı yolları,
Ucunda ışığın gözüktüğü uzun tünel
Ve ulaşılmaya çalışılan o ışık (umut)…
Karanlıkta kalmış bir beden ve beyin,
Onu izleyen gölgeler geçmişinden,
Sırtında benliğinden taşıdığı yükler,
Yüklerini yüklediği sorunlar çantası…
Tünelin sonundaki ışığa yaklaştıkça,
Daralıyormuş gibi gözüken duvarlar…
Hedefe yaklaştıkça beyne aldatmaca,
Gözlere oynanan bir illüzyon daralması…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder